Ben seni yeriiiiim:)

Bugün doğum izni biten bir arkadaşım işe başladı. İlk başlarda çocuk yapmak konusunda pek de istekli değildi ama, kocasının dilinden usanmış olsa gerek ki bir bebeği oldu. Bugün ilk günü olduğu için tabi evde bıraktığı bebeğini çok özlüyor ve insanın bir çocuğunun olmasının güzelliklerinden bahsediyor herkese. Gençlerin ve yeni evlilerin çoğunlukta olduğu bir ortamımız olduğu için de herkes dikkatle dinliyor ve soruyor nasıl zor mu anne olmak? Zor değil diyomiyor tabiki ama ekliyor harika bir duygu. 2 yildir evli bir arkadaş daha erken diyor benim için. Hem ben rahatıma düşkünüm;tv izliyorum geziyorum üstelik uykuyu çok severim yok yok henüz hazır değilim:)Kaç yaşındasın diye soruyorum 29 diyor. Benim Efeyi doğurduğum yaş. 30 olmamak için acele etmiştim. 30 yaş bana çok büyük geliyordu:) Ama artık insanlar anne olmak için 30 u bekliyor, daha yaşayacak çok şeyim var diyorlar. Herkesin kendi hayatı tabi ama ben üniversitedeyken bir arkadaşımın laf arasında Işıl biliyomusun en verimli çağlarımız buralarda geçiyor, bir kadının doğum için en verimli çağı 20-25 yaş arasıymış dediğini hiç unutmuyorum.

Şöyle yada böyle anne olmak güzel. O küçücük güzel yaratıkları kollarında sarmak onlarında sana sarılması paha biçilemez bir duygu. Efe seni çok seviyorum diyorum, Bende diyor sessiz sessiz utanarak. Ben ona şirin bişey yaptığında "ben seni yerim" derim. Bana geçen gün mutfakta ben seni yeriiim dedi. Şimdi nasıl yemezsin onu kıtır kıtır.

Bu arada Benim Hayatım Teyze olmanın güzelliklerinden bahsetmiş annelik daha güzel diyorlar nasıl olacaksa demiş. Ben teyze olamıyacağım malesef ama anneliğin ötesinde bir duygunun olacağını düşünmüyorum. Efenin her türlü sevimliliğini anlatmaya doyamıyorum. İyiki bir çocuğu var demeyin lütfen olanlarınız biliyodur, anlatması da enaz yaşaması kadar zevk veriyor:)

İsteyen herkesin bu güzel duyguyu yaşamalarını diliyorum. Hoşçakalın...